23 czerwca, począwszy od roku 1965, został ustanowiony Dniem Ojca. Święto jest celebrowane również w innych państwach i często – w różnych terminach.

W wielu krajach, na przykład w Włoszech, Hiszpanii i Portugalii — Dzień Ojca jest obchodzony 19 marca, czyli w dzień św. Józefa.

Tradycja obchodów Dnia Ojca wzięła swój początek ze Stanów Zjednoczonych – to właśnie tam, trochę przekornie – w odpowiedzi na Dzień Matki, ustanowiono dla odmiany dzień taty. Pierwsze obchody miały charakter lokalny – odbyły się 19 czerwca 1910 roku w miasteczku Spokane w stanie Waszyngton, a zainicjowała je córka weterana Williama Smarta, Sonora Dodd, w geście wdzięczności wobec taty, który samotnie wychowywał ją i pięcioro rodzeństwa.

W Polsce dyskusje na temat celebracji tego święta rozpoczęły się w 1965 roku na łamach „Expressu Ilustrowanego”. Z czasem za świętem zaczęły lobbować również kolejne czasopisma: „Przekrój” i „Przyjaciółka”. „Dzień Ojca” obchodzimy tradycyjnie składając życzenia lub dając drobne upominki.

Oprócz szeregu pikników, imprez i innych atrakcji warto pomyśleć przy tej okazji (na wzór obchodów we Włoszech) o świętym Józefie – patronie ojców, mężów i rodzin. To on jest uważany za biblijny wzorzec dobrego ojca – cierpliwy, pracowity, pobożny i dotykający tajemnicy trochę z pozycji na uboczu.

Jaki był św. Józef jako ojciec? Papież JP2 mówił: „(…) Józef wzywał Boga z całym zapałem wierzącego ducha: ‘Ojcze mój!’ Jezus, który pracował u jego boku tymi samymi narzędziami cieśli, wołał do niego: ojcze! Głęboka tajemnica: Chrystus, jako Bóg miał własne doświadczenie Boskiego Ojcostwa w łonie Trójcy Przenajświętszej, jako człowiek doświadczył tego przez osobę św. Józefa, swojego ojca —żywiciela. Józef ze swojej strony w domu nazaretańskim ofiarował Dziecku, które wzrastało u jego boku, podporę męskiej równowagi, jasnego widzenia, męstwa.” (…)

Przy okazji obchodów „Dnia Ojca” warto skonfrontować współczesne wzorce męskości z tymi, które zostały ukute przez rodzinę z Nazaretu.