Pytanie jest sformułowane w sposób tendencyjny, jednak nie od dziś wiadomo, że oprócz waloru artystycznego, nauka gry na instrumencie aktywuje obie półkule mózgowe, przyczyniając się tym samym do rozwoju inteligencji. W efekcie regularne ćwiczenie kształtuje jednostki nie tylko uwrażliwione na piękno muzyki, ale pozwala również rozwinąć dodatkowe umiejętności, które mogą się przydać na innych płaszczyznach. Na przykład – bystrość, podzielność uwagi i zdolności manualne.

Kiedy zacząć? Geniusz zaczyna zawsze wcześnie – Mozart skomponował swój pierwszy utwór muzyczny w wieku 5 lat. Specjaliści zalecają start już w wieku przedszkolnym, bądź nawet jeszcze wcześniej, aby „oswoić” dziecko z instrumentem. Gra na pianinie to nie tylko wysiłek intelektualny, ale również, w jakimś stopniu, fizyczny – potrzebna jest przy tym elastyczność i gibkość palców, które najlepiej „rozgrywać” od najwcześniejszych lat ćwicząc etiudy i gamy.

Inna kwestia jest taka, że nie każdemu młodemu człowiekowi (które ma słuch muzyczny) musi się spodobać brzmienie tego szlachetnego instrumentu. Warto uprzednio sprawdzić preferencje dziecka, aby nie zmuszać go czegoś, co będzie potęgowało niepotrzebne męczarnie lub było tylko i wyłącznie realizacją niespełnionych ambicji rodziców.

Jedno jest pewne – jeżeli zauważymy u dziecka cień talentu i chęci – nie należy się wahać. Gra na instrumencie uczy nie tylko wrażliwości, ale także – dyscypliny. Nie da się nauczyć gry na profesjonalnym poziomie i „wykrzesać iskry” bez poświęcenia wielu godzin na ćwiczenia. Po prostu. Podobnie, jak w przypadku sportowców, również w przypadku przyszłych pianistów – w grę wchodzą wyrzeczenia i ćwiczenia.

Gdzie zacząć naukę w Warszawie? Możliwości jest wiele. Od prywatnych korepetycji lub ognisk muzycznych po akademie i szkoły muzyczne (np. Warszawskie Przedszkole Muzyczne, stanowiące działalność konsultacyjną Warszawskiej Szkoły Muzycznej), które oferują zajęcia już na bardzo wczesnym etapie. Rekrutacja do szkół muzycznych odbywa się przeważnie w drodze egzaminu kwalifikującego słuch i zdolności muzyczne kandydata.

Pomijając kwestie edukacji muzycznej i związanej z tym dyscypliny, warto pamiętać, że gra na pianinie (lub fortepianie) koi i ogromnie odpręża. To już nie tylko delektowanie się pięknem, ale również jego kreowanie.

Warto przejść tę długą drogę ćwiczeń gam, pasaży i etiud, aby nabyć biegłości, która pozwoli wyjść poza technikę i umożliwi nie tylko odtwórcze granie, ale również interpretację utworów.