19 kwietnia obchodziliśmy 80. rocznicę wybuchu powstania w getcie warszawskim. Jest to Dzień Pamięci Ofiar Holocaustu – po tym, jak Niemcy postanowili wdrożyć plan „ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej”, zamknięci w getcie warszawskim Żydzi chwycili za broń.

W przededniu rocznicy Powstania w getcie warszawskim w całej Polsce odbył się szereg uroczystości, upamiętniających heroizm ofiar totalitaryzmu nazistowskiego. We wtorek, pod Pomnikiem Wspólnego Męczeństwa Żydów i Polaków w Warszawie upamiętniono po raz kolejny polskie i żydowskie ofiary II wojny światowej. Z tej okazji premier Mateusz Morawiecki skierował list do uczestników uroczystości:

„Przy pomniku wspólnego męczeństwa Żydów i Polaków wzniesionym w miejscu zbiorowej mogiły niemieckich egzekucji z lat 1940-43 jednoczymy się we wspólnocie pamięci i oddajemy hołd tysiącom pomordowanych. Wspominamy dziś dramat narodu żydowskiego i polskiego”.

Powstanie w getcie warszawskim było jednym z największych wolnościowych zrywów w historii okupacji niemieckiej. W kwietniu 1943, „zakładnicy” getta warszawskiego, wywożeni do obozu w Treblince, postanowili działać pomimo braku nadziei na zwycięstwo. Żydowska Organizacja Bojowa wraz Żydowskim Związkiem Wojskowym zadecydowały o rozpoczęciu działań bojowych. Ludność broniła się do 16 maja 1943.

Wicepremier, prof. Piotr Gliński podkreślił w swoim artykule na łamach „Jerusalem Post”, że uczestnicy powstania byli również polskimi obywatelami:

„Mówimy: „Żydzi”, ale musimy pamiętać, że to byli obywatele Polski, wielonarodowej, wielokulturowej II Rzeczypospolitej. Dlatego naszym wspólnym obowiązkiem jest upamiętnienie powstania w getcie warszawskim – największego powstania żydowskiego w czasie II wojny światowej i pierwszego miejskiego powstania w okupowanej Europie – oraz zachowanie w pamięci odwagi tych, którzy stawili opór niemieckim okupantom”