Rada m. st. Warszawy na dzisiejszej sesji jednogłośnie podjęła decyzje o nadaniu nazw dwóm skwerom w dzielnicy Wola.

Pierwszym z obiektów będzie skwer im. T. Klincewicza. Projekt uchwały w sprawie nadania nazwy obiektowi miejskiemu w Dzielnicy Wola m.st. Warszawy jest realizacją wniosku grupy 5 radnych Rady Dzielnicy Wola m.st. Warszawy o upamiętnienie Teodora Klincewicza ps. „Rafał” w nazwie skweru usytuowanego po wschodniej stronie ulicy Józefa Sowińskiego. Działacz opozycji antykomunistycznej prowadził działalność konspiracyjną na terenie całej Warszawy, ale na Woli współpracował ściśle z robotnikami Zakładów Mechanicznych im. M. Nowotki usytuowanych w pobliżu Cmentarza Wolskiego, po północnej stronie którego znajduje się nazywany skwer.

Teodor Klincewicz (1955 – 1991) to postać znacząca dla polskiego ruchu opozycyjnego w czasach PRL. Klincewicz i jego rodzina przeprowadzili się do Polski w 1959 roku w ramach repatriacji. Jako student Wydziału Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej Politechniki Warszawskiej, zaczął angażować się w działalność opozycyjną od 1976 roku. Współpracował z Komitetem Obrony Robotników oraz Studenckim Komitetem Solidarności, biorąc udział w druku i kolportażu pisma „Robotnik”.

Jego zaangażowanie w działalność studencką przejawiało się również poprzez współredagowanie i publikowanie lokalnego pisma studenckiego „100 razy głową w mur”. W okresie swojej działalności, Teodor Klincewicz był dwukrotnie zatrzymany przez Służbę Bezpieczeństwa, która bezskutecznie próbowała go zwerbować.

Pełnił rolę jednego z twórców Niezależnego Zrzeszenia Studentów, a także pierwszego przewodniczącego NZS na Politechnice Warszawskiej i wiceprzewodniczącego Krajowej Komisji Koordynacyjnej NZS. W swoim oporze przeciwko ówczesnemu reżimowi, Klincewicz, znany także pod pseudonimami „Borys” i „Rafał”, był organizatorem i liderem „Grup Oporu Solidarni” oraz współzałożycielem Oficyny Wydawniczej „Rytm”.

Gdy „Solidarność” została zalegalizowana, Teodor Klincewicz objął funkcję redaktora naczelnego „Kuriera Mazowsza”, pisma Regionalnej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność” Region Mazowsze. Gazeta ta była jawnym ciągłością jego wcześniejszej inicjatywy, ulotki rozpowszechnianej w Warszawie w czasach stanu wojennego.

Drugi skwer przyjął imię Wiesława Michnikowskiego. Projekt uchwały w sprawie nadania nazwy obiektowi miejskiemu w Dzielnicy Wola m.st. Warszawy jest realizacją wniosku grupy 5 radnych Rady Dzielnicy Wola m.st. Warszawy o upamiętnienie aktora Wiesława Michnikowskiego w nazwie skweru po północnej stronie ulicy Człuchowskiej. Teren zielony sąsiaduje z nową zabudową mieszkaniową, w dynamicznie rozwijającej się części dzielnicy, co pozwala przypuszczać, że zarówno skwer, jak i nazwa będą faktycznie używane. Artysta związany był z warszawską Wolą, a jego upamiętnienie w nazwie skweru przybliży tę postać mieszkańcom.
Wiesław Antoni Michnikowski (1922 – 2017) był znakomitym polskim artystą teatralnym i filmowym, uznawanym za mistrza piosenki aktorskiej i kultowego aktora kabaretowego. Jego matka pochodziła z rodziny o długiej historii związanej z Warszawą. Urodził się w kamienicy przy ulicy Pańskiej 100, gdzie rodzina Michnikowskich zamieszkiwała do czasu powstania warszawskiego.

Ukończył III Liceum Ogólnokształcące im. gen. Józefa Sowińskiego w Warszawie, a w 1946 roku zdał egzamin eksternistyczny w Szkole Dramatycznej w Lublinie. Przez kolejne lata występował w licznych teatrach, takich jak Teatr Domu Żołnierza i Teatr Miejski w Lublinie, Teatr Klasyczny, Teatr Młodej Warszawy, Teatr Komedia i Teatr Współczesny w Warszawie, a także Teatr im. Juliusza Osterwy w Lublinie i Teatr Polski w Warszawie. Szczególnie ważny okres w jego karierze stanowił czas spędzony w Kabarecie Wagabunda.

Michnikowski zdobył ogólnopolską popularność dzięki występom na scenie, w filmach i telewizji. Jego talent doskonale rozkwitał w Kabarecie Starszych Panów, Kabarecie „Dudek” oraz programie radiowym „Podwieczorek przy mikrofonie”. Spośród wielu ról filmowych, na szczególne wyróżnienie zasługuje postać Jej Ekscelencji w „Seksmisji” w reżyserii Juliusza Machulskiego. Możemy go również zobaczyć w filmach takich jak „Rififi po sześćdziesiątce”, „Gangsterzy i filantropi”, „Otello z M-2”, „Skutki noszenia kapelusza w maju”, „Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy” oraz w kultowym serialu „Czterej pancerni i pies”. W polskiej wersji popularnego serialu animowanego „Smerfy”, Michnikowski podłożył głos postaci Papy Smerfa. Jego talent doceniono również w Teatrze Telewizji, gdzie wystąpił w przedstawieniu „Nikt mnie nie zna”.